Twee banen | Johan Klein Haneveld
Twee banen
Ik zeg wel eens tegen mensen dat ik tegenwoordig twee banen heb. Eén waarmee ik geld verdien, en één die mij gelukkig maakt. Natuurlijk zou het ideaal zijn als ik van het schrijven zou kunnen leven. Zo ver is het voor mij nog niet. Maar ik neem mijn schrijfcarrière net zo serieus als mijn betaalde werk. Misschien wel meer. Want ja, ik heb mijn inkomen nodig, maar heel motiverend is het voor mij niet om op kantoor te moeten zitten. Schrijven geeft me daarentegen wél een gevoel van betekenis, het idee dat ik iets doe dat helemaal bij mij hoort en verhalen doorgeef die niemand anders zou kunnen vertellen. Als ik niet schrijf, ben ik niet mezelf.
Ik schrijf echter niet omdat ik het ontspannend vind. Schrijven is niet mijn hobby. Iets dat ik kan doen als ik er zin in heb, en kan laten liggen als het niet uitkomt. Het is geen liefhebberij. Het is een passie, mijn levenswerk. En het is ook gewoon hard werken. Dat geldt voor het creatieve proces zelf: elke keer als je in de trein zit met een leeg computerscherm voor je, en je jezelf moet overwinnen, en elke keer als je een proeflezer of redacteur naar je verhaal moet laten kijken. Maar het geldt ook voor de activiteiten eromheen: bijvoorbeeld de promotie die je als schrijver voor je rekening moet nemen en de lange weekenden op festivals en boekenbeurzen. Ik merk dat ik veel minder tijd heb om met vrienden en familie af te spreken, en na twee dagen achter een kraam heb ik soms een week lang spierpijn. Het houdt ook niet na een paar weken op en je kunt er geen vakantie van nemen. Zo'n intensieve activiteit hou je alleen maar vol als je bereid bent erin te investeren, zoals iemand met een tweede baan, of een studie naast zijn of haar werk.
Het voordeel van dit werk is wel dat je wat je erin stopt, dubbel terugkrijgt: het plezier van een geslaagd verhaal, positieve reacties van lezers, blijvende vriendschappen met andere schrijvers, en het nergens mee te vergelijken gevoel wanneer je je eigen boek in handen houdt. Daarnaast kan ik voor mijn tweede baan de beste plekken opzoeken, zoals de Victoriaserre in Diergaarde Blijdorp, waar ik onlangs een begin maakte met een nieuw verhaal. Daar kan mijn bureau op kantoor niet aan tippen.
Johan Klein Haneveld
CONQUISTADOR
Een avonturier vreest dat er in het zonnestelsel niks nieuws meer te ontdekken valt. Tot hij in een uitgeholde asteroïde de eerste aanwijzing vindt van een spoor, dat speciaal voor hem achtergelaten lijkt.
Een man die op de vlucht is geslagen voor zijn pesters, weet ze zelfs tussen de sterren niet kwijt te raken.
In een door hoge muren ingesloten ravijn wil een jonge vrouw ontsnappen aan het leven dat haar ouders voor haar bestemd hebben.
En aan het eind van de tijd zoeken de laatst overgebleven vormen van bewustzijn naar een reden om nog wat langer te blijven voortbestaan.
Laat je meenemen - van de nabije toekomst tot de verre aeonen wanneer de sterren zijn gedoofd en zelfs de zwarte gaten verdampen. Maak kennis met collectieve intelligenties, nagebootste werelden en personen die niet langer te onderscheiden zijn van machines. En sluit je aan bij de grootste ontdekkingsreis van allemaal: de zoektocht naar wat het betekent mens te zijn.
Deze bundel bevat onder andere 'Valstrik' dat in 2015 de eerste plek behaalde in de Trek Sagae-wedstrijd.
Johan Klein Haneveld (1976) is een schrijver in hart en nieren. Van hem verschenen zes boeken, waaronder de SF-romans 'Neptunus', 'De derde macht', en het eerste deel van een fantasytweeluik 'De Krakenvorst, boek 1: Keruga'. Hij publiceerde ook korte verhalen in bundels en tijdschriften. Naast het schrijven werkt hij als eindredacteur bij het Tijdschrift voor Diergeneeskunde.
Samen met zijn vrouw woont hij in Delft, waar hij zorgt voor vier zoetwateraquariums en geniet van boeken, films en stripverhalen.