Onkruid wieden in je manuscript

Voor veel schrijvers is het terugkrijgen van hun geredigeerd manuscript een eyeopener van jewelste. Met gekrulde tenen worden de rode strepen bestudeerd. Genadeloos worden de eigen blinde vlekken duidelijk gemaakt door de corrector. Het feit dat een uitgever aan de slag gaat met je manuscript, wil zeggen dat je de eerste horde - namelijk de uitgeefwaarde ervan - al genomen hebt. Proficiat. Toch is het onder ogen krijgen van je door de luizenkam gehaalde werkstuk, best confronterend. Voordeel is dat je weet waar je de volgende keer op moet letten. Laten we even kijken naar woorden zoals: er; toen; nog; ook; dat; wat; aan het; ... In de meeste gevallen hinderlijk opvulsel, vuilnisvatwoordjes. Met de zoekfunctie in je tekstverwerker kun je heel wat van die ondingen te lijf gaan. Staat in een manuscript van pakweg 60.000 woorden meer dan 900 keer het woordje "dat", dan weet je dat er onverbiddelijk de schaar in moet. Ook "maar" en "er" is onkruid dat op de meest onmogelijke plaatsen woekert. Het is zwoegen, maar je tekst, je uitgever en uiteindelijk de lezer zullen je dankbaar zijn. Doén!

Marc Kerkhofs | Auteur van "BEET"