Anakoloet

Wat is een anakoloet?

Tijdens het schrijfproces willen de vingers (of de pen) wel eens sneller zijn dan het hoofd. Bij de herziening van het manuscript worden de fouten er wel uitgehaald, maar soms zit je te staren naar een zin met de vraag wat je nu in hemelsnaam bedoelde. Wel, je hebt waarschijnlijk een anakoloet gescoord. In de spreektaal is dat geen probleem:

"Wel, ik ging gisteren met Liesje ... ze had vrij gisteren, weet je wel ... langs bij Bep en Bep ... nou ja, je kent Bep, hè ... kwamen we daar langs, Liesje en ik, bedoel ik en ..."

Hoewel dit een zootje is, begrijpt iedereen min of meer de spreker. In schrijftaal wordt dat genadeloos afgestraft. Sluipt er toch zo'n onding in de tekst, dan heb je het geweten. Dat er voor zulk een zinsconstructie een term is bedacht, wil toch wat zeggen. Het Griekse anakolouthon betekent "geen samenhang". Plegers van lange zinnen zijn bij deze dus gewaarschuwd. Of, zoals Battus het in de Opperlandse taal- en letterkunde ironisch verwoordde:

"Een 'anakoloet' is de zin die niet op de juiste hoewel hij misschien aantoont dat de regels niet in alle gevallen voorzien en er eentje op te schrijven niet meevalt hoewel je ze ik tenminste voortdurend uitspreek."

Marc Kerkhofs | Auteur van BEET